Planety w HD 207832 i HD 77338

Gazowy gigant - wizja artysty.

Czas na kolejne egzoplanety! Dziś mamy trzy obiekty w dwóch osobnych systemach. Liczba planet pozasłonecznych wzrasta więc do 791, tymczasem encyklopedia EPE wciąż pozostaje nieuaktualniona, pokazując zaledwie 777 planet. 

HD 77338

To układ oddalony o 133 lata świetlne od Ziemi. W jego centrum znajduje się gwiazda o type spektralnym K, masie 0,93 Ms i promieniu 0,88 Rs. Dzięki badaniom prędkości radialnych za pomocą HARPS powiodła się detekcja bliskiego kompana tej gwiazdy. Jest nim gorący Uran o masie wynoszącej 15,9 mas Ziemi (masa Urana to 14,536 Mz). Krąży jednak ponad 300 razy bliżej swoje gwiazdy macierzystej niż Uran bo w odległości 0,0614 AU i oczywiście w znacznie krótszym czasie - prawie 5 dni i 18 godzin. Próby odnalezienia tranzytu HD 77338 b zakończyły się niepowodzeniem.

HD 207832

Jeśli ktoś ma już dość gorących planet to na pewno układ HD 207832 może być nieco ciekawszy. Matką układu jest gwiazda podobna do Słońca, lecz o nieco mniejszej masie. Również tutaj, dzięki prędkościom radialnym, odkryto towarzyszy w postaci planet. Są to gazowe obiekty o masach wynoszących odpowiednio 0,56 i 0,73 masy Jowisza. Planeta HD 207832 b (ta o mniejszej masie) obiega swoją gwiazdę w odległości 0,57 AU, a jej rok trwa 162 dni ziemskie. Masywniejsza z planet krąży na jeszcze odleglejszej orbicie. Rok na planecie  HD 207832 c trwa aż 1155 dni, a odległość od gwiazdy to około 2,11 AU. Według obecnie przyjętych teorii obie planety nie mogły powstać w odległościach, w których teraz się znajdują. Prawdopodobnie przywędrowały do wewnątrz układu podczas długiego procesu migracji.

Zostały także przeprowadzone symulacje skupiające się nad istnieniem planety podobnej do Ziemi w tym układzie. Ze względu na rozmieszczenie i podwyższone ekscentryczności orbit obu planet (0,13 i 0,27) istnienie takiej planety byłoby niemożliwe w ekosferze tej gwiazdy. Najbardziej sprzyjającym obszarem dla skalistej planety okazuje się obszar 0,05 AU - 0,3 AU.

Źródło 1, Źródło 2

UCF-1.01 - najbliższa egzoplaneta mniejsza od Ziemi

Wizja artystyczna planety UCF-1.01.

Niespełna rok temu pisałem tutaj artykuł o najbliższych planetach pozasłonecznych. Wymieniłem tam kilka najciekawszych systemów planetarnych znajdujących się blisko naszego Układu Słonecznego. Dziś -zaledwie 11 miesięcy po napisaniu tego tekstu - wiem, że napisałbym go nieco inaczej. Na pewno zostałby wzbogacony o najbliższe planety skaliste w układzie HD 20794, o którym pisałem przy okazji odkrycia "drugiej Ziemi" HD 85512 b - TUTAJ. Z pewnością znalazłoby się też trochę miejsca by opisać obiekt o roboczej nazwie UCF-1.01, czyli prawdopodobnie najbliższą znaną egzoplanetę mniejszą od Ziemi.

Jak już wspomniałem, jest to jedynie robocza nazwa tej planetki. System w jakim się znajduje nosi naprawdę nazwę GJ 436. Układ ten składa się z czerwonego karła oddalonego od Ziemi o prawie 35 lat świetlnych i posiada już jedną potwierdzoną egzoplanetę. Jest nią gorący Neptun o okresie wynoszącym 2,6 dnia. Przez ostatnie dwa lata planeta GJ 436 b była obserwowana pod kątem detekcji cząsteczek w jej atmosferze. Jednym z teleskopów często zwróconym w stronę tego układu był kosmiczny teleskop Spitzera. To właśnie podczas tych obserwacji zostały odkryte tranzyty dwóch innych potencjalnych obiektów - UCF-1.01 oraz UCF-1.02.

Istnienie UCF-1.01 jest niemal w 100% pewne. Do całkowitego potwierdzenia tego obiektu wystarczy zaledwie kilka godzin obserwacji niezależnym teleskopem. Za pomocą Spitzera uzyskano 4 kompletne przejścia planety przed tarczą czerwonego karła. Na ich podstawie mamy już prawie pewne parametry tego obiektu. UCF-.1.01 krąży w odległości 0,0185 (jest to mniej więcej 7 razy więcej niż odległość Księżyca od Ziemi) od gwiazdy macierzystej w czasie 1 dnia, 8 godzin i 46 minut. To co przykuwa największą uwagę to oczywiście rozmiar tej planety - jej promień oszacowano na 0,66 promienia naszej planety, czyli około 8400 km średnicy. Myślę, że w (stosunkowo) najbliższym czasie możemy spodziewać się potwierdzenia tego obiektu. Tym samym zmieni on nazwę na GJ 436 c.

Nie można powiedzieć tego samego o UCF-1.02. W tym przypadku należy spodziewać się dłuższej kampanii obserwacyjnej. Dzięki obserwacjom Spitzera udał się jedynie wstępnie oszacować wielkość tego kandydata. Co ciekawe, wartość ta jest niemal identyczna jak ta uzyskana w przypadku UCF-1.01, a mianowicie 0,65 Rz. 

Miejmy nadzieje, że obserwacje GJ 436 są już planowane przez któryś z zespołów naukowych. Nietrudno domyślić się, że bardzo pomocne będą w tym przypadku obliczenia TTV (wariacje w czasie pomiędzy kolejnymi tranzytami), ze względu na niewielką odległość GJ 436 b i UCF-1.01.

Źródło

HAT-P-39b – HAT-P-41b

Krzywa jasności HAT-P-39b.

Zespół HATnet potwierdził istnienie trzech nowych planet - są to gorące Jowisze odkryte metodą tranzytu. Tym samym, naukowcy HATnet po raz kolejny udowodnili, że ich projekt to istna maszyna do detekcji olbrzymich planet krążących blisko swoich gwiazd. Mogą pochwalić się odkryciem aż 41 obiektów tego typu. Więcej gorących planet odkryli tylko naukowcy projektu WASP.

Nowe planety to oczywiście HAT-P-39b, HAT-P-40b i HAT-P-41b. Ich rozmiary to odpowiednio 1,56; 1,9 i 1,53 promienia Jowisza, natomiast ich masy kształtują się na poziomie 0,59; 0,58 oraz 0,81 Mj. Czas jakiego potrzebują na pełne okrążenie swojej gwiazdy macierzystej to 3,54; 4,45 i 2,69 dnia. Z uwagi na niewielkie odległości od centrum układu, temperatury wszystkich planet przekraczają 1500 stopni Celsjusza.

Wybaczcie dłuższe przerwy pomiędzy postami. Jest to spowodowane wypadkiem samochodowym i jego następstwami.

Źródło

BD+20 274 b i HD 219415 b od PTPS

Gazowa planeta w dużej separacji od gwiazdy.
Wizja artysty.

Wybaczcie mój dosyć długi brak aktywności na blogu. Z przyczyn losowych nie miałem nawet możliwości zerknięcia w stronę komputera. Teraz wszystko powoli wraca do normy i postaram się nadgonić zaległości. Dziś zacznę od szybkiego przedstawienia 2 nowych planet odkrytych przez Penn State-Toruń Planet Search (PTPS), a więc zespół składający się głównie z polskich naukowców.

Odkryte planety krążą wokół pomarańczowych gigantów w stosunkowo dużych separacjach. Obiekt BD+20 274 b to gazowa planeta obiegająca swoją gwiazdę w 578 dni przy odległości 1,3 AU. Jej masę ustalono na 4,3 masy Jowisza. Planeta HD 219415 b to obiekt o masie Jowisza krążący w odległości 3,2 AU od gwiazdy macierzystej. Wykonanie jednej pełnej orbity trwa aż 5,7 lat. 

Odbiegając od tematu.. Encyklopedia Pozasłonecznych Układów Planetarnych zmieniła wygląd. Sami zobaczcie i oceńcie ->  http://exoplanet.eu/. Ja dostrzegam parę plusów i jeden spory minus. Mam też nadzieję, że to nie koniec zmian.

Źródło

Dwie planety w M44

Messier 44

M44 to młoda gromada otwarta (600-700 milionów lat) zawierająca około 1000 gwiazd. Znajduje się w gwiazdozbiorze Raka, a odległość dzieląca ją od Ziemi to 577 lat świetlnych. To właśnie wśród gwiazd M44 znaleziono dwa gorące Jowisze.

Dwie nowe planety nazwano Pr0201 b oraz Pr0211 b (jedna z nazw M44 to Praesepe). Obie krążą wokół gwiazd ciągu głównego - gwiazdy typu G oraz nieco większej i gorętszej typu F. Dzięki badaniom prędkości radialnych uzyskano masy tych obiektów, a wynoszą one odpowiednio 0,54 i 1,844 masy Jowisza. Z kolei okresy orbitalne to 4,426 i 2,145 dnia.

Zakładając, że Pr0201 b i Pr0211 b powstały w znacznie większych odległościach od swoich gwiazd macierzystych (za linią śniegu), musiały przejść przez gwałtowny proces migracji w zaledwie 600 milionów lat.

Źródło