 |
| Układ Kepler-47 z zaznaczoną ekosferą. Credits: NASA |
Wybaczcie kolejną długą przerwę w blogowaniu! To niestety dalsze sprawy powypadkowe, które jakoś musiałem okiełznać. Na szczęście teraz wygląda na to, że nic nie stanie mi na przeszkodzie w powrocie do aktywnego prowadzenia strony. Dziś zaczynamy od bardzo ciekawego odkrycia misji Kepler - poznajcie układ Kepler-47.
Kepler-47 to układ podwójny znajdujący się w odległości 4900 lat świetlnych od Ziemi. Składa się z gwiazdy podobnej do Słońca o masie 1,043 Ms i promieniu 0,963 Rs oraz czerwonego karła o masie 0,362 Ms i promieniu 0,35 Rs. Gwiazdy te obiegają się wzajemnie w czasie 7,45 dnia, będąc w tym czasie w separacji wynoszącej około 0,0836 AU.
W przeciwieństwie do planet okrążających pojedyncze gwiazdy, planety w układach podwójnych tranzytują przed "ruchomym celem", gdyż gwiazdy te są w stałym ruchu. W związku z tym odstępy pomiędzy kolejnymi tranzytami oraz czasy samych tranzytów mogą się znacznie różnić. Dzięki temu można stwierdzić, że mamy do czynienia z egzoplanetą obiegającą dwie gwiazdy. W przypadku Kepler-47 mamy nawet dwie planety.
Kepler-47 b jest najmniejszą znaną planetą obiegającą dwie gwiazdy - jej promień to 2,98 promienia Ziemi. Wykonanie jednej orbity zajmuje jej 49,5 dnia, a jej odległość od centrum układu to 0,296 AU. Ponieważ nie znamy masy Kepler-47 b nie możemy stwierdzić jakiej natury jest ten obiekt. Wstępne szacunki sugerują jednak, że wartość ta to od 7 do 10 mas Ziemi.
Planeta zewnętrzna, Kepler-47 c, jest 4,6 razy większa od Ziemi, a więc jej rozmiary są zbliżone do rozmiarów Urana. Podobnie jak w poprzednim przypadku, nie ma możliwości zbadania masy tego obiektu, lecz z obliczeń wynika, że będzie to 16-23 Mz. Do tej pory otrzymano jedyni 3 tranzyty tej egzoplanety, dlatego też nie łatwo stwierdzić cokolwiek o ekscentryczności jej orbity. Inne dane są oczywiście znane - planeta krąży w odległości wynoszącej około 0,989 AU w czasie 303 dni. To umiejscawia Kepler-47 c w ekosferze omawianego układu.
Jak dobrze wiecie, ekosfera to obszar, w którym woda może występować w stanie ciekłym na powierzchni planety podobnej do Ziemi. Kepler-47 c z pewnością nie jest planetą podobną do Ziemi. Jest to raczej gazowy obiekt przypominający Neptuna/Urana. Jednak jej większe księżyce, jeśli istnieją, byłby ciekawymi obiektami do badań atmosferycznych.
Źródło
Podobna czy nie podobna - to kwestia gustu. Tu możemy mieć do czynienia z planetą oceaniczną o nieprzesadnie dużym przyciąganiu i leżącą w ekosferze, a więc może to być jedna z ciekawszych odkrytych dotąd planet.
OdpowiedzUsuńObawiam się o stabilność takiego układu. Oddziaływania grawitacyjne gwiazd mogą wystrzelić te planety w przestrzeń albo rozerwać je na strzępy.
OdpowiedzUsuń@ anonim 1
OdpowiedzUsuńSzkoda, że nie ma możliwości wykonania badań prędkości radialnych pod kątem otrzymania mas planet. Miejmy nadzieje, że wkrótce to się zmieni.
@ anonim 2
Jeśli już martwić się o stabilność to wyłącznie planety wewnętrznej. Planeta c znajduje się znacznie dalej i jest bez wątpienia bezpieczna. Z resztą Kepler-47 b to najstabilniejsza ze wszystkich planet Keplera bliskich niestabilności.
W Kepler-47 okres krytyczny wynosi 28 dni. To znaczy, że okres planety b jest 77% ponad tą niebezpieczną granicą. Wartości te są ciekawsze dla innych planet z układów podwójnych:
Kepler-38 b - 42%
Kepler-35 b - 24%
Kepler-34 b - 21%
Kepler-16 b - 14%.
Powinienem wspomnieć o tym w tekście. Zrobię to przy kolejnej okazji ;].